سلولیت ها (عفونت بافت)

مشخصات بالینی آنژین لودویگ

آنژین لودویگ، سلولیت مهاجم و به سرعت منتشر شونده است که فضاهای زیرزبانی، تحت فکی و تحت چانه ای را درگیر می کند. هنگامی که عفونت وارد فضای تحت فکی می شود، ممکن است به فضای حلق طرفی و سپس به فضای پشت حلقی گسترش یابد. این گسترش ممکن است منجر به انتشار ضایعه به مدیا سینوم و بروز عوارض جدی متعددی گردد.

آنژین لودویگ، باعث ایجاد تورم بزرگ در ناحیه گردن می شود که اغلب تا نزدیکی استخوان های ترقوه گسترش می یابد (فک دوم و سوم). درگیری فضای زیر زبانی منجربه بالا رفتن زبان، تورم به سمت خلف و بیرون افتادگی زبان ( زبان چوبی woody tongue ) می شود. این امر میتوان وضعیت راه هوایی را به خطر اندازد. انتشار به فضای تحت فکی باعث تورم و حساسیت گردن در ناحیه بالای استخوان لامی (مایوئید) می گردد (گردن گاوی). اگرچه این درگیری ابتدا یک طرفه است، اما معمولا انتشار به سمت مقابل نیز رخ می دهد.علاوه بر بروز درد در ناحیه گردن و کف دهان ممکن است محدودیت در حرکت گردن، مشکل بلع و تکلم ، آبریزش از دهان و اختلال در ادای کلمات و گلودرد نیز ایجاد شود. درگیری فضای حلقی طرفی می تواند منجربه انسداد تنفسی ثانویه به دم حنجره (تورم) گردد. بروز افزایش تعداد نفس، اختلالات تنفس،تاکی کاردی، افزایش ضربان قلب، صدای خرخر، بی قراری و نیاز بیمار به حفظ وضعیت عمودی نشان دهنده انسداد مسیر هوایی است. تب و لرز، افزایش گلبولهای سفید و افزایش میزان سدیمانتاسیون نیز ممکن است و معمولا تجمعات واضحی از چرک وجود ندارد.

درمان آنژین لودویگ

درمان آنژین لودویگ در انجام چهار عمل متمرکز است:

در صورتیکه علائم و نشانه ای از ایجاد قریب الوقوع انسداد مسیر هوایی وجود داشته باشد، باید لوله گذاری Fiberoptic Nasotracheal و یا تراکئوستومی انجام شود.اوله گذاری اورو تراکئال به خاطر وجود تریسمیوس و بافت های نرم متورم اغلب بسیار مشکل می باشد.

لوله گذاری در بیمارانی که دارای چنین تورم وسیع گردنی هستند مشکل می باشد و ممکن است منجر به اسپاسم حنجره و یا ترشح چرک به داخل شاخه های برانشیال گردد. در این شرایط تراکئوستومی ترجیح داده می شود. گاهی نیز به علت خطر کمتر انتشار عفونت به مدیاستینوم، عمل کریکوتیروئیدوتومی به جای تراکئوستومی توصیه می گردد.

مصر پنی سیلین با دوز بالا، آنتی بیوتیک انتخابی است. آمینو گلیکوزیدها برای ارگانیسم های مقاوم تجویز می شوند و در بیماران حساس به پنی سیلین، کلیندامایسین و کلرامفنیکل مصرف می شود. درمان آنتی بیوتیک بر اساس پاسخ بیمار و نتایج کشت حامله از آسپیراسیون مایع آمده از تورم تنظیم می گردد.