این نوع از زخم های آفتی (آفت ماژور) از زخم های آفتی مینور بزرگ ترند و طول مدت بیشتری هم در ناحیه دهان باقی می مانند. زخم ها عمیق تر از نوع مینور بوده و بین یک تا سه سانتی متر قطر دارند . مدت زمان بهبودی بین ۳ تا ۶ هفته بوده و اسکار (داغ ناحیه زخم ) هم بجا می گذارند.
تعداد این ضایعات بین ۱ تا ۱۰ متغییر است. هر سطحی از مخاط دهان میتواند درگیر شود اما در مخاط ناحیه لیبیال ( ناحیه لبی ) و کام نرم و سطح لوزه ها شایع تر می باشند در بیماران با زخمهای آفتی بزرگ( ماژور) جهت درمان از کورتیکوستروئیدهای قوی استفاده می شود.
ضایعات منفرد ممکن است با تزریق تریامسینولون استوناید یا به وسیله ژل کلوبتازول پروپیونات ۰.۰۵% یا پماد هالوبتازول پروپیونات ۰.۰۵% درمان شوند.
در بعضی مواقع قرص های تریامسینولون را نیز می توان مستقیما در ضایعه حل کرد. در مناطق غیر قابل دسترسی مثل پایک های لوزه ای,اسپری دی پروپیونات بکلومتازون استفاده میشود. درموارد مقاوم,کورتیکوستروئیدهای سیستمیک (خوراکی,تزریقی,… ) جهت تکمیل درمان موضعی و نیز برای کنترل عود عارضه مفید می باشد.