بیماری خراش گربه
بیماری خراش گربه یک اختلال عفونی است که از پوست شروع می شود و به عقده های لنفاوی مجاور گسترش می یابد . این عفونت ، شایع ترین علت لنفادنوپاتی موضعی مزمن در کودکان است. تقریبا همه موارد بعد از تماس با یک گربه و معمولأ بچه گربه ایجاد می شوند. ارگانیسم از طریق خراش، گاز گرفتگی یا محل جراحت قبلی ، وارد می شود. عفونت از سایر منابع نادر است.این بیماری از سال ۱۹۳۱ شناخته شده است ولی علت قطعی تا سال ۱۹۸۰ شناخته نشده بود . جدا سازی و کشت ارگانیسم در ۱۹۸۸ میسر شد. ارگانیسم عامل ، ابتدا Rpchalimaea henselae نامیده شد ولی دوباره به عنوان Bartonella henselae رده بندی شد.
نماهای بالینی
۸۰٪ موارد در بیماران زیر یازده سال اتفاق می افتد. بیماری خراش گربه به صورت یک پاپول یا پوستول ( ضایعه کوچک تر از طاول) که در طی سه تا چهارده روز در امتداد خط خراش اولیه ، بوجود می آید ، آغاز می شود . تغییرات عقده لنفاوی طی سه هفته ایجاد می شود و اغلب همراه با تب یا بی حالی است. خراش در ناحیه صورت منجر به لنفادنوپاتی ( درگیری و تورم غده لنفاوی تحت فکی می شود و بیمار برای تشخیص عفونت ادونتوژنیک، ارجاع داده می شود. اغلب ، محل اولیه تروما ( ضربه منجر به آسیب) در زمانی که لنفادنوپاتی علامت دار تشخیص داده می شود ، از بین می رود. بنابراین ، بیماری خراش گربه باید قویأ در تشخیص افتراقی با بیماری هایی که لنفادنوپاتی علامت دار بدون توجیه دارند، قرار گیرد.
تعداد کمی از مبتلایان به خراش گربه ، شواهد غیر معمولی نشان می دهند. وقتی مجموعه لنفاوی از طریق محل اولیه پوستی مجاور مبتلا شوند عفونت به صورت یک توده داخل دهانی در مخاط باکال ( مخاط قسمت بیرونی-لبی لثه) بروز می کند.
ممکن است خراش در ناحیه پری اوریکولار ( ناحیه اطراف گوش ) در بافت لنفاوی پاروتید ( بافت لنفاوی مجاور غده بناگوشی ) ، موضعی شود و‌می تواند درد واضح پاروتید ( عده بناگوشی) یا حتی پارالزی موقت فاسیال ( فلج موقت صورتی در مجاور عده بناگوشی) ایجاد کند . سایر مشکلات نادرتر شامل انسفالوپاتی ، راش های اریتماتوز و ماکوپاپولر ، اسپلنومگالی ، ضایعات کبدی ، ترومبوسیتوپنی ، پنومونی ، آنمی ، افیوژن پرده جنب و‌عفونت های عود کننده باکتری‌ای است.
ضایعات اولیه مجاور چشم می تواند منجر به گرانولومای ملتحمه ای شود که همراه با لنفادنوپاتی پری اوریکولار است ( سندرم اکلوگلندولار Parinaud) . تصور می شود که این الگو ، وقتی فردی با پوست مرطوب به بزاق گربه حین پرورش آن ، تماس یابد، اتفاق می افتد. وقتی فردی چشمانش را می مالی ، ارگانیسم به ملتحمه منتقل می شود.
در طی دهه گذشته ، یک پرولیفراسیون غیر معمول تحت پوستی عروقی که از نظر بافت شناسی مشابه هیستوسیتوئید همانژیوما است در بیماران ایدزی ، شناخته شده است. این پرولیفراسیون ، ( انژیوماتوز باسیلی) نامیده شده است که بیشتر موارد مرتبط با آن Bartonella henselae دارند. در موارد کمی ، آنژیوماتوز باسیلی بوسیله ارگانیسم مربوط به B.quintena ایجاد می شود. مناطق مبتلا ، اغلب شبیه سارکوم کامپوزیت هستند و ضایعات پوستی متعدد متغیر قرمز تا بنفش دارند که ممکن است ماکولار ،پاپولار یا پایه دار باشند و گسترش وسیعی روی پوست دارند . درد و حساسیت شایع است . ضایعات بزرگ تر ، آتشین هستند و به آسانی خونریزی می کنند
ضایعات دهانی در آنژیوماتوز باسیلی دیده شده است که ممکن است شبیه ساکوم کاپوسی باشد. نواحی مبتلا ، مناطق تحلیل استخوان آلوئولار دارند و یا ممکن است داخل بافت نرم باشند و به صورت یک ضایعه پرولیفراتیو عروقی ظاهر شوند.
درمان بیماری خراش گربه
بیماری خراش گربه ، خود محدود شونده است و به طور معمول در طی ۴ ماه از بین می رود. استفاده از گرمای موضعی ، بی حسی و آسپیراسیون عقده روی چرک، روش تیپیک درمان است.اگر ناراحتی مزمن ، آسپیراسیون عقده را موجب شود، تخلیه باید با سوزنی که به طور جانبی ۱-۲ سانتی متر دورتر از ضایعه ، از طریق پوست سالم ، وارد عقده می شود ، انجام گیرد. برش مستقیم در عقده منجر به سینوس درمانی مزمن شود . اگرچه ارگانیسم در محیط کشت ، به تعدادی از انتی بیوتیک ها حساسیت نشان داده است ولی نتایج در بیمارانی که سیستم ایمنی قابل قبولی دارند ، سازگار نیست. آنتی بیوتیک ها برای مواردی که دوره طولانی یا شدید بیماری وجود دارد رهرو نگه داشته می شود .آنتی بادی ها پررنگ بیماران ایدزی و آنژیوماتوز باسیلی در دو روز ، انحلال ( تخریب) قابل توجهی ایجاد می کنند. اگر چه تعدادی از انتی بیوتیک ها استفاده موفقیت آمیزی دارند، اولین انتی بیوتیک مورد استفاده برای خراش گربه یا انتی بیوتیک مورد استفاده برای بیماری خراش گربه یا آنژیوماتوز باسیلی ، اریترومایسین است .دوکسی سایکلین ، اولین جایگزین آن است.