در حین درمان دندانپزشکی احتمال افتادن اجسام به بخش خلفی حفره دهان و در نتیجه داخل حلق زیاد است. در واقع، در طی هر سال ابزار و اجسام متفاوتی از گلوی بیمار آن خارج می شود. در چندین مورد ، اینجانب از یافته شدن سر هند پیس ویژه اطفال، سر آینه دهانی ، آچار ایمپلنت ، وسایل اندودونتیکس (وسایل درمان ریشه)، و روکش ها ، اجسام که در دهان قرار دارند یا قسمت هایی از وسایل مورد استفاده پس از این که توسط بیمار بطور تصادفی بازیافتن کلاپ های را بردم ، ابزار اندودونتیکس، Post & Core، دندان و صلیب، به ثبت رسانیده اند . در بیمار دندانپزشکی هوشیار احتمال این که اجسامی در حلق می افتند توسط وی بلعیده شده و وارد مری شوند یا این که پس از سرفه بیرون بیایند زیاد است. به همین علت، شیوع واقعی بروز انسداد حاد راه هوایی یا آسپیراسیون ( ورود اجسام در نای بیمار یا در شش بیمار ) در نای یا شش ها بسیار پایین است.

احتمال زیادی وجود دارد جسمی که وارد راه هوایی می شود ابعادش به اندازه ای کوچک باشد که از حنجره عبور کند ( باریک ترین بخش قسمت فوقانی راه هوایی ) و هیچ گونه انسدادی ایجاد نکند . در این حالت جسم معمولا ( در صورت همراهی جاذبه ) در ادامه وارد نای می شود و در بخشی از یکی از شاخه های اصلی برونش یا برونشیول های کوچکتر شش باقی می ماند. وقتی که موقعیت مخاطره آمیزی برای حیات در این زمان وجود نداشته باشد اقدامات مهمی باید فورا انجام شوند تا از حذف شدن جسم خارجی در طی مدتی قابل قبول جهت پیشگیری از بروز عوارض جدی اطمینان حاصل شود. به هر حال ، احتمال این که جسم خارجی در حنجره قرار گیرد و نای را مسدود کند وجود دارد ، بنابراین تمام کارکنان مطب دندانپزشکی باید به نحوه درمان مناسب انسداد قسمت فوقانی راه هوایی آشنا باشند.

شورای امنیت ملی تخمین زده است که تقریبا ۴۶۰۰ نفر در ایالات متحده در نتیجه انسداد حاد راه هوایی در سال ۲۰۰۹ جان سپرده اند. بیش از ۹۰٪ موارد مرگ و میر در نتیجه آسپیراسیون جسم خارجی در گروه های سنی کودکان به ویژه در کودکان کمتر از ۵ سال رخ می دهد.۶۵٪ موارد مرگ و میر نیز متعلق به نوزادان بوده است. شایع ترین مواردی که آسپیره می شوند شامل سوسیس ، آب نبات های گرد و اجسام رنگی می باشند. آسپرین بچه با قطر ۷/۵ میلیمتر در تعدادی از کودکان خردسال مسیر هوایی را مسدود کرده وبه مرگ منجر شده است ( قطر دهانه گلو در کودکان ۲ ساله ۶/۵ میلیمتر است).

بیماران مسن به ویژه اگر دچار اختلالات نورلوژیک ( اختلالات عصبی ) باشند ، و همچنین در مواردی که به دلیل الکل ، تشنج ، سکته مغزی، و پارکینسون رفلکس تهوع کاهش یافته است و نیز در موارد تروما ( تصادفات ) و فراموشی در افراد مسن مستعد و معرض خطر آسپیراسیون اجسام ، غذا، و محتویات معده می باشند. جزء گروه دیگری از بیماران بوده که در معرض خطر آسپیراسیون می باشند ، انجام اعمال به ویژه دندانپزشکی تحت آرام بخشی و نیز به لوله گذاری آورژانس است. پس از ارزیابی یافته های تحقیقات بالینی اخیر ، انجمن قلب آمریکا در سال ۲۰۱۰ روش های پیشنهادی برای درمان راه هوایی در نوزادان، کودکان و بزرگسالان را ارائه نمود.

در این مبحث روش های ارائه شده مورد بررسی قرار می گیرند . در اغلب موارد، جسمی که انسداد حاد راه هوایی ایجاد کرده محکم در راه هوایی قرار گرفته به طوری که از طریق دهان و بدون استفاده از وسیله خاص مانند لارنگوسکوپ یا یک جفت فورسپس لوله گذاری Magil ( وسایلی که معمولا در مطب دندانپزشکی موجودی نمی باشند ) ، نه دیده می شود و نه حس می گردد. دسترسی به جسم خارجی به صورت طبیعی مسیر نیست . بنابراین دندانپزشک باید قادر به تشخیص فوری مشکل باشد و بسرعت برای خارج نمودن جسم اقدام کند . انسداد حاد راه هوایی، دلیل عمده ی ایست قلبی غیر دراماتیک در نوزادان و بچه ها می باشد و احتمال نجات در این بیماران پایین( ۲ تا ۱۷ درصد ) بوده و بسیاری از نجات یافتگان دچار صدمات مغزی ماندگار می شوند .

پیشگیری از خفگی در دندانپزشکی :

با وجود رعایت اقدامات پیشگیری کننده، اجسام کوچک مانند اینه ها ، اینله ها ، آلیاژ فلزی ، مته ها یا قطعات ریز ممکن است به داخل اوروفارنکس ( مسیر تنفسی ) بیفتد که ممکن است بیمار آنها را ببلعد( وارد مری یا معده )یا آسپیره ( وارد مسیر تنفسی ) کند . با معرفی روش درمان دندانپزشکی در حالت نشسته ( Sit down Dentinstry) که در آن بیمار در یک وضعیت نیمه دراز کش یا دراز کش حین درمان قرار گیرد احتمال وقوع چنین اتفاقاتی افزایش یافته است .هنگامی که اجسام بلعیده شوند معمولا وارد مسیر مهدی _ رودی ( GI) می شوند . در حین عمل بلع، اپی گلوت مدخل نای را می پوشاند بطوریکه اجسام مایع و جامد وارد نای نمی شوند . مری محلی است که بیشترین احتمال انسداد اجسام در مسیر معدی رودی در آن وجود دارد _ محرابی است که مواد جامد و مایع از طریق آن به پایین رانده می شوند.

بیش از ۹۰٪ اجسام خارجی بلعیده شده که به خوبی از مری رد شده اند و وارد شکم و روده ها شده اند ، بدون هیچ مشکلی به راحتی از مجرای معدی رودی دفع می شوند . با این وجود به دنبال بلعیده شدن و آسپیره شدن اجسام ، عوارضی بروز می نماید . اجسام بلعیده شده ای که وارد مسیر معدی رودی می شوند انسداد مسیر معدی رودی ، آبسه پری توئن ، سوراخ و پری تونیت ایجاد کرده اند . اجسامی که به درون شاخه اصلی راست یا چپ برونش آسپیره شده اند می توانند عفونت ، آبسه ششی ، پنومونی و آتلکتازی ایجاد کنند . آسپیراسیون اجسام خارجی در نای می تواند منجر به مرگ شود در بخشی در مورد پیشگیری از بروز آسپیراسیون بار کمیر (Barkmeier) و همکارانش بر دو اقدام اصلی پیشگیری _ رابردم و پک دهانی – تاکید نمودند . با پیروی از موارد می توان بلع اجسام خارجی را بطور قابل توجهی به حداقل رساند . سایر اقدامات پیشگیری شامل تصحیح وضعیت بیمار ، حضور دستیار دندانپزشکی، ساکشن، فورسپس لوله گذاری Magil‌ ولیگاتور می باشد .