شکل دهان و لب ها به وسیله مجموعه ای از عضلات کنترل می شود که شامل عضلات زیر می باشد :

• عضلات بالا برنده ها ، عقب کشنده ها و برون گرداننده لب بالا

• عضلات پایین کشنده ها ، عقب کشنده ها و برون گرداننده لب پایین

• عضله حلقوی دور دهان

• عضله شیپوری در گونه

در هنگام استراحت لب ها به نرمی و آرامی با هم تماس داشته و دندان ها روی هم قرار می گیرند .

عضله مدور دهانی تنها عضله ای است از سری عضلات اسفنکتر دهانی که با سیستم تغذیه ای در ارتباط است . این عضله درون لب ها قرار گرفته و دهان را احاطه می کند و کنترل ورود و خروج مواد از شکاف دهانی را بر عهده دارد . این عضله در صحبت کردن نیز نقش مهمی دارد.

عضله شیپوری در لبخند زدن نقش دارد و گونه را محکم نگاه می دارد  و از تا شدن و زخمی شدن آن هنگام عمل جویدن جلوگیری می کند.

عضله گشاد کننده دهان همانند پره های یک چرخ در اطراف دهان قرار دارند و به صورت انفرادی یا گروهی کناره های مختلف شکاف دهان را به عقب می کشند.

عصب فشیال یا صورتی به تمام عضلات ذکر شده در بالا ، عصب می دهد و موجب عملکرده حرکتی این عضلات می گردد

فلج بل ( بلز پالسی ) :

آسیب به عصب صورتی ( عصب فشیال ) زوج هفتم از اعصاب مغذی ، و یا شاخه های آن منجر به فلج شدن بعضی یا همه عضلات صورت در سمت تحت تاثیر قرار گرفته می شود که به آن بل پالسی ، فلج بل …. فشیال بلز پالسی هم می گویند.

علائم فلج بل چیست ؟

ضعف در یک طرف صورت، انقباض های کوتاه‌ مدت عضلانی ، افتادگی پلک و لب، اشک ریزش و سرازیر شدن آب دهان در طرف مبتلا ، خشکی چشم ، خشکی دهان ، اختلال چشایی ، مشکل در مکیدن پستان توسط نوزاد و لبخند کج می باشد.

ناحیه درگیر متاثر گشته و حالت آویزان پیدا می کند ( منظور عضلات است ) و صورت در این قسمت بی حالت و کج می شود ، نمای ظاهری شخص به اصطلاح به ظاهر غیر فعال یا غمگین تشبیه می گردد. از دست دادن تن ( انقباض عضلانی منجر به ایجاد عملکرد صحیح یک عضله می شود ) عضلانی عضله مدور چشم موجب افتادگی پلک پایین می شود ( حالت افتادن به بیرون از سطح کره چشم ). در نتیجه مایع اشکی روی قرنیه پخش  نمی شود و از روغن کاری ، آبدهی و شستشوی کافی سطح قرینه جلوگیری می کند.

این حالت بسیار خطرناک بوده و قرنیه را مستعد آسیب می کند . در نتیجه زخم قرنیه ، آسیب بینایی می تواند حاصل شود . اگر آسیب به عصب زوج هفتم  ( عصب فشیال ) موجب ضعف ضعف یا فلج عضله بوکسیناتور ( عضله شیپوری ) و عضله مدور دور دهان گردد، غذا در زمان جویدن در وستیبول ( دهلیز یا همان قسمتی که بعد خوردن غذا در عمق بیرونی زبان در دهان باقی مانده و نیاز به تمییز شدن دارد ) دهان تجمع یافته ، معمولأ به طور ممتد نیاز به در آوردن غذا با انگشت می گردد. وقتی عضلات تنگ و گشاد کننده های دهان تحت تأثیر قرار می گیرند ، جابه جایی دهان ( افتادگی گوشهٔ دهان ) از طریق انقباض عضلات طرف مقابل ( سمت آسیب ندیده صورت ) صورت و جاذبهٔ صورت ایجاد می شود که منجر به بیرون ریختن غذا و بزاق از گوشهٔ دهان می شود.

عضلان ضعیف شدهٔ لب ، حرف زدن شخص را تحت تأثیر قرار می دهند . در نتیجهٔ توانایی تولید صداهای لبی از قبیل  (ب ، و ، م ، پ  ) را مختل نموده و شخص در ادای این حروف و صداهای ناشی از آن ناتوان خواهد بود. اشخاصی که تحت تأثیر قرار گرفته اند توانایی فوت کردن یا دویدن به ابزارهای بادی را ندارند. آنها به طور مکرر با یک دستمال مایعات ( اشک و بزاق ) جاری شده از پلک و‌ دهان افتاده را پاک می کنند . با خروج مایعات و پاک کردن های متوالی و مکرر ممکن است منجر به تحریکات پوستی منطقه مورد نظر گردد.

درمان فلج بل :

اغلب افراد مبتلا به فلج بل در طول دو تا سه هفته بدون درمان بهبود پیدا می‌کنند. موفق‌ترین شیوه درمان این است که علت آسیب عصبی را شناسایی و برطرف کرد. گاه سی‌تی‌اسکن یا ام.آر. آی مغز و الکترومیوگرافی عصب هفتم توصیه می‌شوند.

اکثریت مبتلایان به فلج صورتی بل در طول سه تا شش ماه کاملاً بی علامت می‌شوند.

اغلب کورتیکواستروئیدهای خوراکی مانند پردنیزولوندر درمان به کار می‌روند مصرف هم‌زمان یک داروی ضد ویروس مانند اسیکلوویر سبب هم افزایی داروها شده و توصیه می‌شود. درمان توانبخشی بسیارموثر است و دو هفته بعد از مصرف کورتیکواستروئید ها فیزیوتراپی شروع می شود. قطره چشمی متیل سلولزبرای سلامت و حفاظت چشمی که مرتباً در معرض محیط اطراف است مفید است.

درمان فلج بل در کودکان :

فلج بل ممکن است برای کودکان وضعیت دشواری باشد، زیرا این فلج بر ظاهر کودک تاثیر زیادی دارد. باید سعی کنید کاری کنید که چهره کودک دوباره به وضعیت نرمال برگردانده شود. اگر حس می کنید که کودکتان را به خاطر ظاهرش اذیت می کنند، باید با معلم، مشاور مدرسه و مربیان او صحبت کنید و یا حتی با دانش آموزان کلاس صحبت کنید. همچنین اگر از کسی از کودکتان در مورد این وضعیت او سوال می کند، به او خیره می شوند یا چیزهای بدی به او می گویند، باید در مورد واکنش های او با او صحبت کنید و به او توضیح دهید که این یک وضعیت موقتی است و واگیردار نیست. با کمی صبر و حمایت و عشقی که نثار فرزندتان می کنید، او در مدت کوتاهی بهبود می یابد.