هیپنوتیزم در کودکان

صحبت خود را با این سوال آغاز میکنم ، برای چه هیپنوتیزم در کودکان استفاده می شود؟

کودکان و‌ نوجوانان عمومأ پاسخ دهی بالایی به مداخلات هیپنوتیزمی از خود نشان می دهند. هیپنوتیزم ضمن بروز استعداد تازه ای ، زمینه ای را برای آنها ، ایجاد می کند تا کنجکاوی خود را ارضا کنند. بطور کلی پس از این تجربه تسلط بیش‌تری بر فعالیت ها و پاسخ دهی جسمی و روانی خود پیدا می کنند. هیپنوتیزم به سادگی در بسیاری از درمان های پزشکی و غیر پزشکی قابل اجرا است ، بنابراین می تواند نتیجه درمانی جنبی مفیدی برای کودکان داشته باشد. بازی در کودکان جوانتر نوعی ابراز احساسات درونی و روشی برای حل مشکلات است، که طی آن سطح متفاوتی از هوشیاری را در آنها ایجاد میکند، تا تجارب خود را احیا کنند. بنابراین کودکی که بطور عادی رشد می کنند دارای ذخیره طبیعی وسیعی از تجارب تصویری ذهنی است، که در مداخلات درمانی هیپنوتیزمی می توان از آنها بهره گرفت.

وقتی می خواهیم هیپنوتیزم را در کودک خاصی بکار گیریم، چند موضوع را باید در نظر داشت. شاید مهم‌ترین موضوعی که باید مورد توجه قرار گیرد این است که ببینیم بکارگیری هیپنوتیزم مناسبت دارد یا خیر؟ به عبارتی دیگر ، وقتی درمان گری درگیر درمان کودکی می شود، چگونه تصمیم می‌گیرد که در برنامه ی درمانی خود، هیپنوتیزم رابگنجاند؟ کودکان به عنوان یک گروه، پاسخدهی بالایی به هیپنوتیزم دارند، و القا حالت تغییر یافته هوشیاری در کودکان ایجاد می کند، که بصورت محدود شدن توجه، جذب در پدیده های خلسه ، و درجاتی آزرده انفکاک محیطی ، مشخص می شود. حرکت در حالت های خیال پردازی یا جذب شدن در حرکات موزون مانند ، پیچ و ابر خوردن ، در کودکان نسبت به افراد بالغ بطور طبیعی بیشتر پدیدار می گردد، و ورود و خروج آنها به این حالت ها طبیعیتر و ملایمتر اتفاق می افتد. با این حال پاسخ دهی هیپنوتیزم در کودکان با یکدیگر متفاوت است. برخی عوارض مهم که در تعیین هیپنوتیزم پذیری کودکان لازم است مورد وجهی قرار گیرند عبارتند زمان :

۱- نقش سن در هیپنوتیزم

ارتباط پیچیده ای بین سن و پاسخ دهی هیپنوتیزمی وجود دارد. در بیشتر مطالعات به عمل رسیده به این نتیجه رسیده اند، که در کودکان کمتر از سه سال پاسخ دهی هیپنوتیزمی محدود است . کودکان با بسته بودن چشم‌ها با تمرکز روی خیال پردازی های درونی، راحت نیستند. از انجایی کودکان دراین سن هنوز به برخی از مراحلی رشدشناختی مانند ثبات شیبی نرسیده اند درگیر شدن کامل در تصاویر ذهنی و خیال پردازی های درونی ، به خوبی اتفاق نخواهد افتاد.

به نظر می رسد کودکان در اواسط این دوره از زندگی ، بیش‌ترین هیپنوتیزم پذیری را داشته باشند، در خلال این دوره ، کودک قادر است بطور کامل اشیا را بطور عینی در درون خود مجسم کند، و به نظر می رسد بهتر بتواند روی فعالیتهای تخیلی متمرکز شود. گر چه آنان بطور کامل قادر به خلق تفکرات انتزاعی نیستند، ولی به خوبی می توانند با اشیا مورد علاقه یا فعالیت های آشنا ، به خیال پردازی مشغول شوند. به علاوه سطح رشد کودک که در سن او‌منعکس است ، نوع القا ، تکنیک عمیق سازی و نحوه وداخله ی درمانی را تحت تاثیر قرار می دهد. حواس یک کودک کم سن و سال به محرک های خارجی به سرعت پرت می شود، در حالی که در اواسط دوران کودکی به تلقیتان فعال کننده ی خیال پردازی های برگرفته از واقعیت های عینی ، به خوبی پاسخ می دهد. این وضعیت تا سن نوجوانی ادامه دارد.

هیپنوتیزم پذیری ، در سن بین ۷ تا ۱۴ سالگی به اوج خود می رسد و سر از آن قدری کاهش کاهش می یابد و سپس برای تمام دوره ی بلوغ ، ثابت باقی می ماند.

۲- نقش ژنتیک در هیپنوتیزم

عامل دومی که در استفاده از هیپنوتیزم باید مورد توجه قرار گیرد (ژنتیک و نحوه تعامل والدین با فرزند) است. بنظر می‌رسد که وراثت در استعدادهیپنپتیزمی نقش قابل توجهی داشته باشد.به نظر می رسد که رابطه ای بین همانند سازی کودک با والد همجنس خود ،در افزایش یا کاهش هیپنوتیزم پذیری از طریق الگو سازی رفتاری وجود داشته باشد.

۳- رشد شناختی

رشد شناختی و‌هوش ، ممکن است همبستگی کمی با استعداد هیپنوتیزمی داشته باشد. تحقیقات در این زمینه نشان داده است که تکنیک های هیپنوتیزمی را می توان بطور موفقیت امیزی در کودکان با هوش میانگین با بالاتر ، و نیز کودکان عقب مانده ی ذهنی خفیف اجرا کرد.