شایع ترین عوارض تزریق ژل در صورت

تزریق فیبر ( یا به عبارتی همان ژل ها ) در سال های اخیر با توجه به پیشرفت علم پزشکی ( چه در زمینه تولید مواد و چه در زمینه توسعه علم پزشکی ) جهت زیبایی و رفع نواقص بافتی ناشی از آسیب های بافتی، پارگی، تصادفات و سوختگی …. و کاهش اثرات ناشی از پیری و کهولت سن، در ذهن بیماران گرامی جایگاه ویژه‌ای را به خود اختصاص داده است. الزاما به مانند بقیه علوم تخصصی، چه درمانی و چه زیبایی جهت رسیدن به بهترین نتیجه باید یک سری اصول را به طور کامل اجرا نمود.

این اصول شامل دو دسته به ظاهر مجزا ولی در عمل کاملا به هم وابسته می باشد.

یک :

بررسی وضعیت سیستمیک بیمار بررسی بیماری های زمینه ای که بیمار به آن مبتلا می باشد و می تواند در  نتیجه حاصله از درمان  تاثیر داشته  باشد.

دو :

بررسی موضعی ناحیه که قرار است فیبرها در آنجا تخلیه شوند یا تزریق فیلر در آنجا صورت گیرد( به عبارتی فاکتور موضعی ناحیه ) پر در اصل با در نظر گرفتن و هر دو فاکتور سیستمیک و موضعی یک پزشک حاذق قادر خواهد بود درمان مناسب و درخور شرایط بیمار را انجام دهد.  در بعضی از موارد حتی با در نظر گرفتن و هر دو فاکتور بیمار گرامی دستخوش عوارض ناخواسته ناشی از تزریق فیلر میگردد. این عوارض ناخواسته به دو گروه آنی(  بلافاصله پس از فیلر ) یا همان عوارض کوتاه مدت و عوارض تاخیری( مدت پس از تزریق فیلر ) یا همان بلند مدت تقسیم میگردد.

یکی از شایعترین عوارض بلند مدت تزریق فیلر های ( عوارض تزریق ژل ) زیبایی تورم پایدار است که این  عارضه حتی تا چهر هفته پس از تزریق فیلر در بعضی از بیمارانی که گزارشی از درد و یا گزارشی از  حساسیت به لمس ، را ابراز نمی کنند. این تورم ( آماس ) از لحاظ ابعادی کوچک بوده ولی بصورت کلینیکی قابل بررسی و مشاهده می باشد. در صورتی که کبودی زیر جلدی پس از تزریق فیلرها ایجاد گردد این وضعیت را ( تورم پایدار ) می‌توان در درصد زیادی از بیماران مشاهده نمود( تورم پایدار همراه با کبودی ناشی از تزریق شایع تر است).

جهت کنترل این عارضه می‌توان از  یخ و آنتی هیستامین های خوراکی  ( بطور مثال ستریزین ده میلی گرم ، یک قرص روزانه )  تا رفع کامل تورم  استفاده نمود. در موارد نادر تر  تورم های شدید و وسیع  و واکنش های افزایش حساسیت  آلرژیک ، از قبیل urticaria ( کهیر ) و angioedema ( آنژیو ادم )، استرویید های داخل عضلانی  ( از قبیل دگزامتازون هشت میلی گرم )  به همراه استروییدهای خوراکی از راه  دهان ( oral steroids )  ( از قبیل پردنیزون شصت میای گرم  بصورت روزانه که بصورت مخروطی این در از مصرف داروها بهبودی نسبی روزانه بیمار در طی دو هفته  کاهش خواهد یافت ) راه کار بسیار مناسب درمانی خواهد بود.

مورد بعدی متعاقب تزریق فیبرها که اتفاقا زیاد هم شایع هستند قرمزی پایدار بدون هیچگون علائم از قبیل حساسیت به لمس ، درد ، برجستگی یا تورم ، در بعضی از موارد مشاهده گردید که خود را به صورت یک منطقه افزایش عروقی بر روی ناحیه تزریق شده نشان می دهد. در چنین مواردی کاربرد لیزر  جهت رفع این وضعیت افزایش عروقی به جهت کاهش قرمزی مثمر ثمر خواهد بود.

قرمزی پایدار در صورتی که درمان نگردد می تواند منجر به عارضه postinflamatory hyperpigmentation ( ایجاد منطقه ای با افزایش حضور رنگدانه ها متعاقب التهاب)  گردد ، که این وضعیت با استفاده از ترکیبات موضعی روشن کننده پوست از قبیل  قابل hydroquinon قابل رفع می‌باشد.