عوارض رویش نابجای دندانی

گاهی اوقات جابجایی جوانه دندان دائمی به رویش آن در محل غلط منجر می شود . به این حالت ، رویش نابجای دندان (ectopic eruption) گفته می شود و بیشتر از همه در هنگام  رویش مولر های اول بالا اتفاق می افتد ‌. اگر مسیر رویش مولر(اولین کرسی بزرگ )  اول بالا در مراحل اولیه بیش از حد به طرف مزیال ( به سمت جلوی فک) حرکت کند ، قادر به رویش نخواهد بود و ریشه مولر ( کرسی بزرگ شیری) دوم شیری نیز ممکن است آسیب ببیند.

مزایای قرار داشتن مولر دائمی به این معنی است که دندان ها دچار کرادینگ (دچار شلوغی یا نامرتب در کنار همدیگر قرار می گیرند) خواهندشد مگر این که برای کودک درمان ارتودنسی انجام شود. رویش نابجای سایر دندان ها نادرست ولی می تواند به transposition ( جابجایی موقعیت دندان) یا موفقیت های رویشی عجیب سایر دندان ها ( Bizarre eruption position) بینجامد . بعضی اوقات پر مولر های دوم فک پایین به طرف دیستال(به سمت عقب فک)  می رویند و می توانند از زیر مولر های (کرسی های دائمی) دائمی بالا آمده یا حتی در راموس (قسمت عمودی فک پایین) بالا آیند . معمولا مسیر رویشی غلط سایر دندان ها به ویژه دندان های نیش فک بالا ناشی از کمبود فضا ست .

از دست دادن زود هنگام دندان های شیری :

هنگامی که دندانی از سیستم دندانی کاسته شود زمینه برای کوچک شدن قوس دندانی و بسته شدن فضا فراهم می شود . زمانی تصور می شد که این فضا تماما با دریفت (جابجایی به سمت جلو) مزیالی دندان های خلفی بسته می شود و این دریفت مزیالی را نیز ناشی از نیروهای اکلوژن ( نیروهای بین دو فک )  می دانستند. اگر چه در هنگام تماس دندان های خلفی ، نیروی مزیالی اعمال می شود ، ولی احتمالا این نیرو عامل عمده بسته شدن فضاهای درون قوس نیست.

امروز عقیده بر این است که مزیال دریفت فقط مربوط به مولر های دائمی است . دلیل عمده مزیال دریفت مولرها، تمایل مزیالی این دندان هاست ، به گونه ای که آنها هم مزیالی (به سمت جلو) و هم اکلوزالی (به سمت تاج دندان فک مقابل) می رویند.  مطالعات نشان می دهند که نیروهای اکلوزال،  به جای این که سبب حرکت دندان به طرف جلو شوند ، مزیال دریفت را به تاخیر می اندازند . بنابراین در فقدان نیروهای اکلوزال،  یک دندان مولر دائمی سریع تر به طرف جلو حرکت می کند تا در حضور تماس های اکلوزالی (تماس بین دو فک) حرکت دندان مولر اول دائمی به طرف جلو به دنبال از دست رفتن زود هنگام مولر دوم شیری ، می تواند به طور قابل توجهی در پیدایش کرادینگ  ( شلوغی ) در قسمت خلفی موثر باشد.

در گذشته علت عمده کرادینگ و بی نظمی پر مولر ها ( کرسی های کوچک) نیز همین بوده است . به همین دلیل توصیه می شود چنانچه مولر دوم شیری زودتر از موقع از دست برود ، محل آن با فضانگهدارنده حفظ شود. هنگام که مولر اول شیری یا دندان  نیش شیری زودتر از موقع از دست برود ، تمایل به بسته شدن فضا به وجود می آید.این فضا در درجه اول با دریفت دیستالی ثنایاها پر می شود تا دریفت مزیالی دندان های خلفی .درفت  دیستالی تحت تاثیر دو منبع انجام می شود:

نیروهای ناشی از انقباضات فعال الیاف ترانسپتال لثه ایی ( آلیاژف که درو ریشه دندانی را احاطه کرده اند) و فشار های وارده از جانب لب ها و گونه ها. احتمالا کشش وارده از جانب الیاف ترانسپتال ، نقش مداوم تری برای بستن فضا داشته ، در حالی که فشار وارده از جانب لب ها ، یک عامل متغیر است.