باز شدن بخیه ایمپلنت چند روز پس از جراحی یکی از عوارض بزرگ بعد از جراحی کاشت ایمپلنت می باشد، در صورتی که ایمپلنت ها در حین دوره ترمیم در یک پروسه جراحی دو مرحله ای اکسپوز( نمایان ) شدند ، هیچ تلاشی مبنی بر پوشاندن آن با بافت نباید صورت گیرد . اکسپوز( نمایان ) شدن ایمپلنت ها به تنهایی موفقیت ثابت نگه داشتن محکم ایمپلنت ها را به خطر نمی اندازد . بافت نرم رویی ایمپلنت نقش خیلی کمی را در تشکیل استخوان بر روی سطح ایمپلنت دارد. هر چند درصورتی که علت اکسپوز شدن ، نکروز فشاری بافت نرم ( مرگ بافت نرم پوشاننده ایمپلنت ) بر روی ایمپلنت ها ناشی از پروتز باشد ، این مشکل ممکن است منجر به حرکت کم(micromovement) ایمپلنت شود.
بنابراین هرگاه ایمپلنت از درون بافت نرم اکسپوز ( نمایان ) شود فشارهای خارجی وارد بر آن باید حذف شوند. دنچر ( دست دندان مصنوعی ) در ناحیه ایمپلنت های اکسپوز شده به شدت ریلیف ( حذف فشار) می شود .Tal و همکاران و Barboza و همکاران گزارش کردند که اکسپوز شدن ناقص یک ایمپلنت دندانی از اکسپوز شدن کامل آن مخرب تر است. اکسپوز شدن نقطه ای تا سه چهارم ایمپلنت اغلب با اگزودا ( ترشحات ) و یا التهاب مزمن بافت اطراف ناحیه کرست و از دست رفتن استخوان مارجینال ( لبه استخوان اطراف ایمپلنت ) مرتبط است . همچنین شیوع باکتری های بی هوازی هم افزایش می یابد . در نتیجه ، توصیه می شود که اکسپوز شدن ناکامل ایمپلنت نادیده گرفته نشده و یا به صورت ناقص درمان نشود. پروتکل درمان اکسپوز شدن ناقص ایمپلنت ، بدون ارتباط با اگزودا ، در ادامه بدین شرح است:
۱- اکسپوز کردن کامل پیچ پوشاننده ایمپلنت ، برداشتن healing cap ، شستشوی ایمپلنت با کلرهگزیدین و قرار دادن ( PME) یا همان premucosal extention
۲- برقراری بهداشت دهان با یک مسواک نرم صبح و عصر
۳- استفاده از کلرهگزیدین بر روی ناحیه دو بار در روز
ایمپلنت با اکسپوز ناقص با اگزودا نیاز به درمان تهاجمی تری دارد . روی ایمپلنت باید به صورت کامل باز شود . پیچ پوشاننده برداشته شده و ایمپلنت با کلرهگزیدین شستشو داده می شود . به علاوه باید مقدار از دست رفتن استخوان مارجینال نیز تعیین شود . کنار زدن بافت و اکسپوز کردن ایمپلنت در دستور کار است. بافت گرانولاسیون ( بافت ترمیمی ناقص ) از استخوان اطراف باید کورتاژ شود . سطح ایمپلنت با استفاده از یک فرز الماسی و یا air abrasion با مخمر یا خمیررمایه (baking soda) به صورت مکانیکی تمیز شده و با تتراسایکلین و اسید سیتریک آغشته می شود . همچنین هنگامی که میزان از دست رفتن استخوان به چند میلیمتر می رسد ، استفاده از یک گرفت استخوانی و غشاهٔ لازم می شود . در صورتی که از گرفت استخوانی استفاده می شود ، بافت باید به صورت کامل غشاهٔ را بپوشاند .
در نواحی ای از دست رفتن استخوان به میزان محدودی باشد ، یک PME تجویز می شود .معمولأ در صورت استفاده از آنتی بیوتیک به مدت پنج روز و شستشوی روزانه با کلرهگزیدین هم تجویز می شود . روش مشابهی در مورد ایمپلنت های ( دفن نشده ) nonsubmerged یا پروتکل ترمیمی یک مرحله ای به کار گرفته می شود .