انواع دندان مصنوعی
دندان برساخته یا دندان مصنوعی ، یک اندام مصنوعی است. دندان مصنوعی جایگزین متحرکی برای دندان‌های از دست رفته محسوب می‌شود که از پلاستیک یا فلز و به صورت سفارشی تهیه می‌شود تا به خوبی روی لثه‌ها قرار بگیرد. از دندان مصنوعی کامل در صورت از دست دادن تمام دندان‌ها و از دندان مصنوعی تکه‌ای در صورت باقی بودن چند دندان استفاده می‌شود. می‌توانید با استفاده از انواع دندان مصنوعی از عملکرد طبیعی دندان‌ها برخوردار شوید و افتادگی گونه و لب‌ها را از بین ببرید.
منظور از پروتز یا برسازی در دندان پزشکی، دندان‌های مصنوعی می‌باشند و شامل چهار دسته هستند.
انواع دندان مصنوعی :
- دندان مصنوعی کامل
- دندان مصنوعی ثابت
- پروتز پارسیل دندان ( دندان مصنوعی تکه ای یا جزئی )
- دندان مصنوعی درون کاشت دندانی ( ایمپلنت )
۱- دندان مصنوعی کامل :
دندان های مصنوعی کامل برای بیمارانی استفاده می شود که تمام دندان های طبیعی خود در فک بالا یا پایین یا هر دو فک بالا و پایین را از دست داده باشند. دندان مصنوعی کامل به دو صورت “معمولی” یا “فوری” تهیه می‌شود.
دندان مصنوعی معمولی پس از کشیدن دندان‌ها و التیام یافتن لثه‌ها، تقریباً ۸ تا ۱۲ هفته بعد از کشیدن دندان‌ها در دهان قرار داده می‌شود.
دندان مصنوعی فوری از قبل تهیه می‌شود و به محض کشیدن دندان‌ها در دهان قرار می‌گیرد تا بیمار در زمان انتظار برای التیام یافتن لثه‌ها بدون دندان نباشد. البته چون استخوان‌ها و لثه‌ها به مرور زمان، به ویژه در زمان التیام یافتن منقبض می‌شود، نقطه ضعف دندان مصنوعی فوری این است که در این مدت به دستکاری و تنظیم بیشتری نیاز دارد. بنابراین دندان مصنوعی فوری معمولاً راه حلی موقتی است که تا زمان تهیه دندان مصنوعی اصلی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
دندان مصنوعی متحرک کامل می تواند اعتماد به نفس در ظاهر فرد را بازیابی کرده و به صحبت کردن و غذا خوردن عادی بیمار کمک نمایند.
عوارض استفاده از دندان مصنوعی کامل دندان:
اثرات مستقیم پروتز کامل :
-
- پروتز استوماتیت
- هیپرپلازی ناشی از تحریک پروتز
- زدگی زخم تروماتیک
- سرطان دهان در استفاده کنندگان پروتز
- تغییر در حس چشایی
- سندرم سوزش دهان
- تهوع
- تحلیل ریج باقیمانده
اثرات غیر مستقیم استفاده از پروتز:
- آتروفی عضلات جونده
- سوء تغذیه
علل تهوع همراه با پروتز جدید عبارت‌اند از:
-
- بلند بودن لبه‌های پروتز خصوصا در خلف پروتز فک بالا و دیستولینگوال فک پایین
- لقی پروتز فک بالا
- تماس پیش رس و ممانعت از تطابق خوب پروتز با انساج دهان
- ارتفاع عمودی زیاد پروتز
علل تهوع در پروتزهای قدیمی:
-
- بیماری معدی-روده‌ای
- آدنوئید یا التهاب در راه‌های تنفسی فوقانی
- مصرف الکل و سیگار
۲- دندان مصنوعی ثابت :
ایمپلنت های دندان ، دندان مصنوعی ثابت هستند و در عمل می توانند جایگزین دندان های طبیعی شده و زیبایی دندان ها را بازیابی کنند.
از ایمپلنت دندان می‌توان به عنوان پایه بریج ثابت استفاده کرد تا دیگر نیازی به دندان مصنوعی متحرک نباشد. البته هزینه کاشت دندان بالاتر است، اما ترکیب ایمپلنت و بریج در کنار یکدیگر بیشتر حس دندان طبیعی را در بیمار ایجاد می‌کند.
به هر حال باید توجه کرد که ایمپلنت های دندان به استخوان فک متصل می شوند. به این ترتیب لازم است شش ماه قبل از ایمپلنت دندان، یک قلاب فلزی بطور دائم در داخل استخوان فک کاشته شود. پس از اینکه استخوان فک اطراف این قلاب رشد کرد (دوره ای که در اصطلاح به آن دوره الصاق استخوانی گفته می شود)، ترمیم ایمپلنت را می توان به این قلاب متصل نمود.
ایمپلنت کم کم جای خود را به عنوان جایگزین دندان مصنوعی باز می‌کند، اما کاشت دندان برای تمام بیماران مناسب نیست. برای این منظور بهتر است اول با مراجعه به یک دندان پزشک متخصص مشاوره های لازم را دریافت نمایید. برای این کار می توانید از صفحه تماس با ما و یا بخش تعیین وقت اینترنتی زمانی را برای این کار در نظر بگیرید.
۳- پروتز پارسیل دندان ( دندان مصنوعی تکه ای یا جزئی ) :
دندان مصنوعی متحرک تکه ای معمولا از دندان مصنوعی متصل به پایه پلاستیکی صورتی یا همرنگ لثه تشکیل می‌شود که به بدنه فلزی متصل می‌شود. این بدنه فلزی دندان مصنوعی را در جای خود نگه می‌دارد.
برای بیمارانی که تعدادی از دندان های خود را از دست داده اند، اما به دنبال استفاده از ایمپلنت دندان یا پل نیستند، دندان مصنوعی جزئی می تواند یک روش درمانی مناسب باشد. دندان مصنوعی تکه‌ای در صورتی کاربرد دارد که یک یا چند دندان طبیعی در فک بالا یا پایین وجود داشته باشد.
در این حالت دندان های مصنوعی جزئی متحرک را می توان با استفاده از دندان های طبیعی، لثه ها، و یک ساختار ارتباطی ساخته شده از پلاستیک و فلز در دهان بیمار نگه داشت.
دندان مصنوعی پارسیل، ظریف و متحرک است، ظاهری طبیعی دارد و در عوض قلاب با اتصال‌های داخلی به روکش‌های کناری متصل می‌شود.
۴- دندان مصنوعی درون کاشت دندانی ( ایمپلنت ) :
ایمپلنت دندان یک نوع پایه فلزی خاص از جنس تیتانیوم است که با سلول‌های بدن کاملا سازگار می‌باشد. ایمپلنت به عنوان جایگزین ثابت و دائمی برای دندان از دست رفته است که توسط دندانپزشک برای بیمار مورد استفاده قرار می گیرد. دندانپزشک، ایمپلنت دندان را داخل استخوان فک قرار داده و قسمت تاج و روکش دندان ساخته شده را بر روی آن قرار می‌دهد. افرادی که یک یا چند دندان و یا حتی کل دندان‌های خود را از دست داده‌اند با استفاده از ایمپلنت و کاشت دندان می‌توانند زیبایی طرح لبخند و توانایی جویدن طبیعی خود را بازیابند. در ایمپلنت بدون جراحی یا پانچ به جای اینکه لثه شکافته شود و در معرض دید کامل قرار بگیرد، جراحان ماهر محل قرار دادن ایمپلنت را به راحتی حس می‌کنند و حتی تراکم استخوان را هم کاملاٌ در این اسکن ها می‌توانند مشاهده نمایند.
دندان مصنوعی جدید همیشه در دهان، عضوی بیگانه است. چندین روز یا هفته یا حتی ماه لازم است تا شما به آن عادت کنید. زمان لازم برای سازگاری با دندان مصنوعی در افراد کاملا متفاوت است.
برای غذا خوردن کمی وقت صرف کنید. غذا خوردن را با غذاهای نرم و غذاهایی که به تکه های کوچک تقسیم شده اند، شروع کنید.
ممکن است زمانی که برای اولین بار دندان مصنوعی را در دهان می گذارید، میزان ترشح بزاق دهانتان افزایش یابد. این پاسخ غدد بزاقی دهان است که پس از چند هفته به حالت اولیه خود باز می گردد. با بلعیدن بزاق می توانید به تسریع بهبود این شرایط کمک کنید.
استخوان فک و لثه ها به صورت طبیعی به مرور تغییر شکل می دهند؛ و این مسئله ممکن است روی وضعیت قرارگیری دندان مصنوعی تان تأثیر بگذارد.
هر گونه تغییر می تواند باعث ناراحتی شما در هنگام صرف غذا ، آزردگی بافت لثه شود، عفونت های دهانی را به وجود آورد و نهایتا فیزیک مناسب صورت شما را به هم بزند. استفاده از چسب های نگهدارنده دندان مصنوعی در این موارد می تواند بسیار کارآمد باشد؛ اما اگر مشکل شما پیشرفته باشد، حتما باید با دنداپزشک خود جهت تعویض دندان مصنوعی تان مشورت کنید.