فرآیند به حرف آمدن کودک

به طور کلی فرآیند به حرف آمدن کودک و تکامل عمل کردی دهانی از یک مسیر قدام (جلو) به خلف(عقب) تبعیت می کند. در هنگام تولد لب ها نسبتا تکامل یافته اند و قادرند عمل مک زدن را به خوبی انجام دهند در حالی که اکثر ساختارهای عقبی دهان کاملا نابالغ اند. با گذشت زمان لازم است فعالیت بیشتری توسط قسمت عقبی زبان و همچنین حرکات پیچیده تر ساختارهای حلقی انجام شود.

اصل تکامل قدامی-خلفی به ویژه در ادا کردن حروف و فراگیری تکلم نیز برقرار می باشد. به صورت یک قاعده کلی اولین صداهایی که کودک ادا می کند صداهای دو لبی (Bilabial) مانند حروف (م) و (پ) و (ب) می باشد. به همین دلیل اولین کلماتی که کودک بیان می کند، ماما، پاپا ، بابا می باشد. با تکامل یافتن هر چه بیشتر ساختار دهانی ،حروف بی صدای (consonant) نوک زبانی مانند (ت) و (د) بیان می شوند و کودک شروع به ادا کردن کلماتی مانند (توپ) و (دد) می کند.

حروف صدادار  (sibilant) مانند (س) و (ز) که نیازمند قرار گیری نوک زبان نزدیک سقف دهان ولی نه در تماس با آن می باشد، مانند (سوسک) بعدا ادا می شوند و تلفظ آخرین صدای تکلم (ر) که نیازمند موقعیت دادن دقیق به زبان خلفی است معمولا تا ۴-۵ سالگی طول خواهد کشید.

به همین دلیل ادا کردن کلماتی که با حرف (ر) آغاز می گردند برای کودک یک یا دو ساله و حتی یک کودک سه ساله غیر ممکن بوده و در چنین شرایطی فرد بالغ و آگاه (پدر و مادر ) با آگاهی از زمان درست ادا کردن کلمات توسط کودک خردسال می توانند با یک آموزش اصولی در منزل خود، پیش از ورود کودک به مدرسه،شرایط درست آموزشی را ایجاد کنند.